بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که منجر به لرزش، سفتی و مشکل در راه رفتن، تعادل و هماهنگی می شود.
علائم پارکینسون معمولاً به تدریج شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. با پیشرفت بیماری، افراد ممکن است در راه رفتن و صحبت کردن مشکل داشته باشند. همچنین ممکن است تغییرات ذهنی و رفتاری، مشکلات خواب، افسردگی، مشکلات حافظه و خستگی داشته باشند.
هم مردان و هم زنان ممکن است به بیماری پارکینسون مبتلا شوند. با این حال، این بیماری حدود 50 درصد بیشتر از زنان در مردان تاثیر می گذارد.
یکی از عوامل خطر واضح برای پارکینسون سن است. اگرچه اکثر افراد مبتلا به پارکینسون برای اولین بار در سن 60 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند، اما حدود 5 تا 10 درصد از افراد مبتلا به پارکینسون قبل از 50 سالگی دچار آن می شوند.
چه چیزی باعث بیماری پارکینسون می شود؟
بیماری پارکینسون زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های عصبی در ناحیه‌ای از مغز که حرکت را کنترل می‌کند، دچار اختلال شده و یا می‌میرند. به طور معمول، این سلول های عصبی یا نورون ها یک ماده شیمیایی مهم مغز به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که نورون ها می میرند یا دچار اختلال می شوند، دوپامین کمتری تولید می کنند که باعث مشکلات حرکتی پارکینسون می شود. دانشمندان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث مرگ سلول های تولید کننده دوپامین می شود.
افراد مبتلا به پارکینسون همچنین پایانه های عصبی تولید کننده نوراپی نفرین، پیام رسان شیمیایی اصلی سیستم عصبی سمپاتیک، که بسیاری از عملکردهای بدن مانند ضربان قلب و فشار خون را کنترل می کند، از دست می دهند. از دست دادن نوراپی نفرین ممکن است به توضیح برخی از ویژگی های غیرحرکتی پارکینسون کمک کند، مانند خستگی، فشار خون نامنظم، کاهش حرکت غذا از طریق دستگاه گوارش، و کاهش ناگهانی فشار خون زمانی که فرد از حالت نشسته یا دراز کشیده بایستد. موقعیت پایین
اگرچه برخی از موارد پارکینسون ارثی به نظر می رسد، و برخی از آنها را می توان در جهش های ژنتیکی خاص ردیابی کرد، اما در بیشتر موارد این بیماری به طور تصادفی رخ می دهد و به نظر نمی رسد در خانواده ها وجود داشته باشد. اکنون بسیاری از محققان بر این باورند که بیماری پارکینسون ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم است.
علائم بیماری پارکینسون
این بیماری چهار علامت اصلی دارد:
- لرزش (لرزش) در دست ها، بازوها، پاها، فک یا سر
- سفتی اندام ها و تنه
- کندی حرکت
- اختلال در تعادل و هماهنگی که گاهی منجر به زمین خوردن می شود
علائم دیگر ممکن است شامل افسردگی و سایر تغییرات عاطفی باشد. مشکل در بلع، جویدن و صحبت کردن؛ مشکلات ادراری یا یبوست؛ مشکلات پوستی؛ و اختلالات خواب
علائم پارکینسون و سرعت پیشرفت در بین افراد متفاوت است. گاهی اوقات افراد علائم اولیه پارکینسون را به عنوان اثرات پیری طبیعی نادیده می گیرند. در بیشتر موارد، هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص قطعی بیماری وجود ندارد، بنابراین تشخیص دقیق آن دشوار است.
علائم اولیه بیماری پارکینسون خفیف هستند و به تدریج بروز می کنند. برای مثال، افراد مبتلا ممکن است لرزش خفیفی را احساس کنند یا در بلند شدن از صندلی مشکل داشته باشند. آنها ممکن است متوجه شوند که خیلی آرام صحبت می کنند، یا اینکه دست خطشان کند است و تنگ یا کوچک به نظر می رسد. دوستان یا اعضای خانواده ممکن است اولین کسانی باشند که متوجه تغییرات در فرد مبتلا به پارکینسون اولیه می شوند. آنها ممکن است ببینند که چهره فرد فاقد بیان و انیمیشن است یا اینکه فرد دست یا پای خود را به طور معمول حرکت نمی دهد.
افراد مبتلا به پارکینسون اغلب دچار یک راه رفتن پارکینسونی می شوند که شامل تمایل به خم شدن به جلو، گام های سریع کوچک مانند عجله به جلو و کاهش تاب خوردن بازوها است. همچنین ممکن است در شروع یا ادامه حرکت مشکل داشته باشند.
علائم اغلب در یک طرف بدن یا حتی در یک اندام در یک طرف بدن شروع می شود. با پیشرفت بیماری، در نهایت هر دو طرف را درگیر می کند. با این حال، علائم هنوز ممکن است در یک طرف شدیدتر از طرف دیگر باشد.
بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون متوجه می شوند که قبل از تجربه سفتی و لرزش، مشکلات خواب، یبوست، کاهش توانایی بویایی و پاهای بی قرار داشتند.
تشخیص
تعدادی از اختلالات می توانند علائمی مشابه علائم بیماری پارکینسون ایجاد کنند. گاهی اوقات گفته می شود افرادی که علائم مشابه پارکینسون دارند که ناشی از علل دیگر هستند، به پارکینسونیسم مبتلا هستند. در حالی که این اختلالات در ابتدا ممکن است به اشتباه به عنوان پارکینسون تشخیص داده شوند، آزمایش های پزشکی خاص و همچنین پاسخ به درمان دارویی ممکن است به تشخیص آنها از پارکینسون کمک کند. از آنجایی که بسیاری از بیماری های دیگر ویژگی های مشابهی دارند اما نیاز به درمان های متفاوتی دارند، تشخیص دقیق در اسرع وقت بسیار مهم است.
در حال حاضر هیچ آزمایش خون یا آزمایشگاهی برای تشخیص موارد غیر ژنتیکی بیماری پارکینسون وجود ندارد. تشخیص بر اساس سابقه پزشکی فرد و معاینه عصبی است. بهبود پس از شروع دارو یکی دیگر از علائم مهم بیماری پارکینسون است.
روش های درمان
اگرچه هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، داروها، درمان های جراحی و سایر درمان ها اغلب می توانند برخی از علائم را تسکین دهند.
برای افراد مبتلا به پارکینسون که به خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهند، تحریک عمیق مغز یا DBS ممکن است مناسب باشد.
ممکن است برای کمک به علائم بیماری پارکینسون از درمان های دیگری استفاده شود. آنها شامل فیزیوتراپی ، کاردرمانی و گفتار درمانی هستند که به درمان و بهبود اختلالات راه رفتن و صدا، لرزش و سفتی و کاهش عملکردهای ذهنی کمک می کنند. سایر درمان های حمایتی شامل رژیم غذایی سالم و ورزش هایی برای تقویت عضلات و بهبود تعادل است.
کلمات مرتبط :