آرتروز شانه یکی از انواع آرتروز است که در اثر تخریب غضروف مفصل شانه رخ می دهد.

خطر ابتلا به آرتروز شانه همراه با درد و محدودیت های فیزیکی با افزایش سن افزایش می یابد. اما یک آسیب، مانند دررفتگی شانه، می تواند منجر به آرتروز شانه حتی در افراد جوان شود.

این عارضه زمانی رخ می دهد که غضروفی که بالای استخوان ها را می پوشاند، که به عنوان غضروف مفصلی شناخته می شود، تحلیل می رود یا فرسوده می شود. این باعث تورم، درد و گاهی ایجاد استئوفیت ها، خارهای استخوانی، زمانی که انتهای دو استخوان به هم ساییده می شود، می شود.

شانه از دو مفصل تشکیل شده است، مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) و مفصل گلنوهومرال. مفصل AC نقطه ای است که استخوان ترقوه یا ترقوه با آکرومیون، که نوک تیغه شانه است، برخورد می کند. مفصل گلنوهومرال نقطه ای است که بالای استخوان بازو یا استخوان بازو با تیغه شانه یا کتف برخورد می کند. استئوآرتریت بیشتر در مفصل AC دیده می شود.

چه کسانی به آرتروز شانه مبتلا می شوند؟

استئوآرتریت اغلب در افراد بالای 50 سال رخ می‌دهد. در افراد جوان‌تر، استئوآرتریت می‌تواند ناشی از آسیب یا ضربه، مانند شکستگی یا دررفتگی شانه باشد. این به عنوان آرتریت پس از سانحه شناخته می شود. آرتروز نیز ممکن است ارثی باشد.

علائم آرتروز شانه

مانند بسیاری از انواع آرتروز، درد یک علامت کلیدی است. فرد مبتلا به آرتریت شانه احتمالاً هنگام حرکت دادن شانه و پس از حرکت شانه دچار درد می شود. حتی ممکن است فرد هنگام خواب نیز درد داشته باشد.

یکی دیگر از علائم ممکن است محدوده حرکتی محدود باشد. این محدودیت زمانی قابل مشاهده است که می خواهید بازوی خود را حرکت دهید. همچنین می‌تواند مشخص باشد که کسی بازوی شما را برای ارزیابی دامنه حرکتی حرکت می‌دهد. حرکت دادن شانه نیز ممکن است صدایی به صدا درآورد.

روش های درمان

اولین درمان های آرتروز، از جمله آرتروز شانه، شامل جراحی نمی شود. این درمان ها عبارتند از:

استراحت دادن به مفصل شانه. این می تواند به این معنی باشد که فرد مبتلا به آرتریت باید نحوه حرکت بازو را در حین انجام فعالیت های روزمره تغییر دهد. به عنوان مثال، فرد ممکن است به جای لباسی که روی سرش می رود، لباسی بپوشد که جلوی زیپ را بالا می برد. یا ممکن است فرد به جای اینکه سشوار را برای مدت طولانی نگه دارد، آنها را نگه دارد.

مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا آسپرین. این داروها که NSAIDs نیز نامیده می شوند، التهاب و درد را کاهش می دهند. با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که می توانید این داروها را با خیال راحت مصرف کنید.

انجام فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی کمک زیادی به تسکین علائم بیمار می کند.

انجام تمرینات دامنه حرکتی تحت نظر فیزیوتراپیست نیز کمک زیادی به بهبود دامنه حرکتی شانه می کند.

گذاشتن یخ روی شانه. یخ را به مدت 20 دقیقه دو یا سه بار در روز برای کاهش التهاب و درد استفاده کنید.

در صورت عدم بهبودی شرایط بیمار با روشهای ذکر شده جراحی به عنوان آخرین گزینه انجام می گیرد.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در صادقیه – فیزیوتراپی در غرب تهران – فیزیوتراپی در اشرفی اصفهانی